ثانیه قبل عشایر شروع کرد ، من مقاله ای را که در مورد یک فرد مشهور خوانده بودم که یک خانه را به قیمت 27 میلیون دلار خریده بود ، بازسازی کرده و سپس آن را به قیمت 31 میلیون دلار فروخته بود ، تعطیل کردم. با توجه به این اعداد بیگانه که افکارم را آلوده کرده بودند ، بر آنها تمرکز کردم Frances McDormand’s در حالی که شخصیت او تنها خانه خود را ترک می کند – یک وانت کوچک – برای حرکت در یک مسیر سرد ، تبدیل به یک خاردار تیره می شود ، که توسط ویستای سرد و سفید پوشیده شده است. تا دو ساعت آینده شاهد خاموش شدن کمال بودم.
عشایر فقط داستان فرن نیست ، بلکه او به عنوان دروازه ای برای ورود به دنیای پنهانی عمل می کند که دامن های نزدیک به سینما است ، جشن یک گروه بزرگ از افراد مسن که از طریق انتخاب یا شرایط ، خواهان یک رابطه معنوی و نزدیک تر با دنیای طبیعی هستند. فرن در ادیسه خود با شخصیت های زیادی ملاقات می کند ، از جمله دیوید استراتایرن به عنوان دیو ، مردی که از شرم اقدامات قبلی خود فرار می کند. در یک تماس خوب ، پسر خود استراتیرن ، تی نقش پسر بیگانه خود را بازی می کند.
آنقدر اتفاق می افتد که نمی توان فهمید چه چیزی را باید برجسته کنید. در یک صحنه به یاد ماندنی ، فرن قبل از حمله اسهال ، در کامیون خود نشسته و فلوت را می نوازد. واقع گرایی پر زرق و برق نیست ، و هنوز عشایر این نوع زندگی را اسرارآمیز می کند ، و از تجربه ای نه راحت و نه آسان ، که بیانگر آزادی واقعی است قدردانی می کند. قابل توجه است که شخصیت ها همه مهربان و مفید هستند ، رفتارهای خوب نمایش داده شده تقریبا متناقض است. عشایر ریشه در واقعیت ما دارد: تلفن های همراه ظاهر می شوند ، گروه های فیس بوک به طور ناخواسته ذکر می شوند ، و بحث های زیادی در مورد راحتی یک صندلی خوب وجود دارد. ژائو موفق می شود مهربانی پیش پا افتاده نان شکنی را با بحثی سخت درباره آسیب و اندوه ، شایستگی های اتانازی و بار بدهی مخلوط کند. او از سرگردانی موجود در روح انسان می فهمد ، این فیلم به عنوان مطالعه تفاوت بین تنهایی و تنها بودن ، دلبستگی و جدایی و تعریف “خانه” عمل می کند.
عشایر همچنین یک شاهکار بصری خیره کننده است. ژائو و دی پی جوشوا جیمز ریچاردز به آن کیفیتی شبیه مالک ، پر از صحنه های مسحورکننده زاویه دید گسترده ساعت جادو در مناطق روستایی آمریکا ، و هر منظره جدید مرهمی برای چشم ها بدهید. جای تعجب نیست که ، فرانسیس مک دورماند بسیار خارق العاده است ، بازیگر فرن با لبخند و حکایتی است که اشتیاق به شرکت را آرزو می کند ، البته فقط با توجه به شرایط خودش.
فقط یک نکته منفی وجود دارد: ظلم و کنایه از طبیعت ممکن است انکار کند عشایر در بزرگترین صفحه نمایشهای ممکن دیده می شود. این شرم آور وحشتناکی است.